காதலர்கள் அல்ல… நாங்கள் நட்பின் நிழல்
எங்களை பார்த்தால் எல்லோரும்
காதலர்கள் என்று நினைப்பார்கள்;
ஏனெனில் நம் சிரிப்பிலும்,
நம் உரையாடலிலும்,
நம் நெருக்கத்திலும்கூட
ஒரு விளங்காத ஒளி இருந்தது.
ஆனால் நாங்கள் மட்டும் அறிவோம்—
அது காதல் அல்ல,
காதலைத் தாண்டியும் நின்ற
ஒரு நெகிழ்வான நட்பு.
நம் நிழல்கள் கூட
ஒரே பாதையில் நடந்தாலும்,
இதயம் இரண்டின் திசை
தனித்தனியேிருந்தது;
ஆனால் மனம் இரண்டின் மொழி
ஒன்றாகிப் பேசிந்திருந்தது.
நாம் சண்டை போட்டாலும்
நொடி கணத்தில் சமாதானம்;
நாம் மௌனமாக இருந்தாலும்
ஒருவரின் மனதை மற்றொருவர்
வார்த்தையின்றி புரிந்துகொள்வோம்.
பகலில் உன்னோடு சிரிப்பது
எனக்கு எளிது;
ஆனால் இரவில்
என் கவலைகள் வந்து சூழும்போது
அவற்றை அடக்கிக் கொண்டது
உன் நினைவின் வெப்பம்.
யாருக்கும் நம் உறவை
விளக்க வேண்டிய அவசியமில்லை;
ஏனெனில் நம் நட்பு
வரையறைகளுக்குள் பிறந்தது அல்ல,
நம்பிக்கைக்குள் மலர்ந்தது.
உன் பெயரை என் திரையில் பார்த்தாலும்
இதயம் துள்ளுவதில்லை,
ஆனால் மனம் மட்டும்
அமைதியாகி விடுகிறது;
அது காதல் அல்ல—
அருகில் நின்ற உண்மையான நண்பன்
அல்லது தோழியின் இருப்பின்
நிரந்தர நிம்மதி.
உலகம் எதை வேண்டுமானாலும் சொல்லட்டும்,
எங்களை காதலர்கள் என எண்ணட்டும்,
ஆனால் நம்மிடையிலுள்ள உறவு
ஒரு வரியில் சொல்ல முடியாத
அழகான மர்மம்—
நட்பு என்றால் என்ன என்பதை
நம் வாழ்க்கை கற்றுக் கொடுத்த
ஒரு சின்ன அதிசயம்.
காதல் ஓருநாள் வரும், போகும்;
ஆனால் நம் நட்பு மட்டும்
பக்கம் மாறாத புத்தகமாய்
இதயத்தில் என்றும்
அமைதியாகத் தங்கிக் கொண்டிருக்கும்.
