நண்பனும் நானும்
நண்பனும் நானும்—
இரண்டு தனி இதயங்கள் அல்ல;
ஒரே துடிப்பை
இரண்டு மார்புகளில் தாங்கும்
அரிய ஒற்றுமை.
அவனின் சிரிப்பு
என் சோகத்தின் மேல்
வெயிலாகப் பரவுகிறது;
என் வார்த்தை
அவன் மனத்தின் மீதே
மழைத்துளியாய் விழுகிறது.
நாம் பேசும் உரையாடல்கள்
நேரத்தின் பதிவுகளில் அல்ல;
நெஞ்சின் நெருக்கங்களில்
கறைபடாமல் தங்கும்
சுமை குறைக்கும் சுவடுகள்.
சிரிப்பில் நாம் இருவரும்
இரு திசைகளில் பறவைகளாய் பறப்போம்;
ஆனால் துன்பத்தின் இரவுகளில்
ஒரே கிளையில்
ஒரு நிழலாய் நின்றிருக்கிறோம்.
வாழ்க்கை எத்தனை மாறினாலும்
எங்களுக்குள் மாறாதது ஒன்று —
நட்பு என்ற பாசத்தின்
அந்த நொடிப்பொழுது தொடர்பு;
அது காலத்தைக் கடந்து
கண்ணீரைத் தாண்டி
கண்களை இணைக்கும் ஒரு நளினம்.
நண்பனும் நானும்—
வார்த்தை பிழைக்கும் இடத்தில்
உணர்வால் பேசும் இரண்டு உயிர்கள்.
உயிர் முடியும் நாள்வரை கூட
இணைந்து நிற்கும்
இரு தோள்களின் உறுதி.
