amma kavithai in tamil

என் வீட்டு ‘ஃபைனான்ஸ் மினிஸ்டர்’ & நான்

அம்மாதான் எங்கள் வீட்டு
ஃபைனான்ஸ் மினிஸ்டர்!
நானோ, ஒரு 'பொருளாதார நெருக்கடி'யில்மாட்டிய சாதாரண மகன்!

கவிதை ஆரம்பம்:
இன்று ஒரு பெரிய டீலிங்!பைக் எடுக்க வேண்டும்,
பெட்ரோல் நிரப்ப வேண்டும்,பணத்தை அம்மாவிடம்பேரம் பேசி எடுக்க வேண்டும்!

பேரம் பேசும் காட்சி:
நான்: "அம்மா, எனக்கு கொஞ்சம்பணம் வேண்டும். ஒரு ₹500 கொடு."
அம்மா: "எதற்கு ₹500?அது ரொம்ப ஜாஸ்தி!நேற்று கொடுத்த ₹10 என்ன ஆச்சு?"
நான்: "அது நேற்று!இன்று விலைவாசி ஏறிவிட்டது!பெட்ரோல், டீ, ஸ்நாக்ஸ்... எல்லாம்!"
அம்மா: "போகும் தூரத்திற்கு₹100 போதும்!₹100 தருகிறேன், மிச்சத்தைதிரும்பக் கொண்டு வர வேண்டும்!"

'மிச்சத்தை' பற்றிய விவாதம்:
நான்: "மிச்சமா? பேரம் படுதோல்வி!சரி, ₹100-க்கு ₹50 கொடுத்தால் என்ன?"
அம்மா: "₹50 வேண்டுமானால்,நீ வீட்டு வேலை செய்ய வேண்டும்.
துணிகளை மடிக்க வேண்டும்,பாத்திரங்களைத் துடைக்க வேண்டும்!"
நான்: "வேலைக்கு ₹50-ஆ!என் நேரத்தின் மதிப்புஇவ்வளவுதானா அம்மா?"

அம்மா: (கண்ணைச் சிமிட்டி)"உன் நேரத்தின் மதிப்பு ₹50 தான்,ஆனால்,
நீ செய்யும் வேலையின்தரம் ₹50 தான்!"
இறுதி டீல்:அம்மாவின் சிரிப்பில் தெரிந்தது,
நான் இந்த பேரம் பேசும் கலையில்என்றும் 'தோல்வி மாணவன்' என்று!
நான்: "சரி அம்மா! ₹150 கொடு!இதுதான் 'ஃபைனல் பிரைஸ்!'
இன்னும் ஒரு வார்த்தை பேசினால்,நானே சாப்பாடு சமைக்க ஆரம்பித்து விடுவேன்!"

அம்மா: (பணத்தை வீசி)"இந்தா, ₹150 வைத்துக்கொள்!
தயவுசெய்து சமையல் வேலைக்குநீ வராத! என் சமையலறையின்மதிப்பை கெடுக்காதே!"
இப்படியாக,ஒரு வழியாய் பணத்தைப் பிடுங்கிசிரித்துக்கொண்டே போனேன்!
பணத்தைப் பறித்த மகிழ்ச்சியைவிட,அம்மாவின் சிரிப்பை பார்த்ததுதான்எனக்குக் கிடைத்த பெரிய லாபம்!