என் காதலியின் மனசு,

ஒரு இமயமலைப் பிரதேசம் போல!

ஒரு நிமிஷம் வெயில் அடிக்கும்,

அடுத்த நிமிஷம் பனிப்புயல் வரும்!

கவிதை ஆரம்பம்:

காலையில் சிரித்து, ஒரு 'கிஸ்' கொடுப்பாள்!

மதியம் ஆனதும்,

திடீரென என் மேல் கோபப்பட்டு கத்துவாள்!

மாலைக்குள் என்னுடன் சண்டை போடுவாள்!

ராத்திரியில் ஒரு மெசேஜ்: "ஐ லவ் யூ! சாரி!"

நகைச்சுவை பகுதி:

அவளுடைய மூட் ஸ்விங்ஸை சமாளிக்க,

நான் ஒரு 'வெதர் ஃபோர்காஸ்டர்' போலவே மாறிவிட்டேன்!

அவள் புன்னகைத்தால்: "இன்று வெப்பமான காதல் இருக்கும்!

அவள் மௌனமாக இருந்தால்: "லேசான மழை பொழிய வாய்ப்புள்ளது!"

அவள் கோபப்பட்டால்: "சூறாவளி எச்சரிக்கை! போனை சைலன்ட் மோடில் வைக்கவும்!"

ஒருநாள், அவள் திடீரென கோபமாகி,

என்னைப் பார்த்து கத்தினாள்!

நான் உடனே அவளிடம்,

ஒரு சாக்லேட்டை நீட்டிச் சொன்னேன்:

"அன்பே! உன் மூட் ஸ்விங்ஸ்க்கு இதைச் சாப்பிடு!

உன் மூட் மாறுற வேகத்தைவிட,

இந்த சாக்லேட் சீக்கிரம் கரைந்துவிடும்!"

அவள் சாக்லேட்டை எடுத்துச் சாப்பிட்டாள்!

சிரித்தாள்! சண்டை முடிந்தது!

(அப்போதுதான் தெரிந்தது,

சாக்லேட்தான் அவளுடைய 'அவசரகால அணை' என்று!)

அன்பான முடிவுரை:

இந்த மூட் ஸ்விங்ஸ்தான்,

எங்கள் காதலின் 'உயிர்நாடி'!

சண்டை இல்லையென்றால்,

சமாதானத்தின் அழகை எப்படித் தெரிந்துகொள்வது?

ஆகையால், அவளுடைய

அத்தனை மழை, வெயில், புயலையும்

நான் ரசிப்பேன்!

ஏனென்றால், அந்தப் புயல் முடிந்ததும்,

அவள் கொடுக்கும் 'மழைக்குப் பிந்தைய வானவில்' போன்ற

அன்புதான், என் வாழ்க்கை!

– பிபி


Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Scroll to Top