love kavithai in tamil
காதலியின் ‘மர்ம சண்டை
சண்டை போடுறதுக்குன்னு
ஒரு சம்பவம் இருக்கணும்!
ஆனால், என் காதலிக்கு,
சண்டையே ஒரு 'சுயம்பு' போல!
தானாகவே வந்து, தானாகவே போகும்!
கவிதை ஆரம்பம்:
நேற்று வரை எல்லாம் நல்லா போச்சு...
இன்று காலையில் போன் பண்ணினா!
என்னைப் பார்த்ததும்,
ஒரு 'தீவிர விசாரணை' ஆரம்பிச்சுட்டா!
நான்: "என்ன ஆச்சுடா?"
அவள்: "உனக்கே தெரியாதா?"
நான்: (மனசுக்குள்)
'எனக்கு எப்படித் தெரியும்?
நான் என்ன 'சண்டைக் குறி சொல்ற ஜோசியக்காரனா'?'
சண்டையின் உச்சக்கட்டம்:
திடீரென கேட்டாள்:
"நேத்து நீ ராத்திரி 9 மணிக்கு
சாப்பிட்ட பிரியாணில
லெக் பீஸ் பெருசா இருந்துச்சா?"
நான்: (அதிர்ச்சியில்)
"ஆமாம்... இருந்துச்சு! அதுக்கு என்ன?"
அவள்:
"அப்போ நீ அதை சாப்பிடும்போது,
என்னைய நினைச்சுப் பார்க்கல!
இல்லன்னா, நீ ஏன் அவ்வளவு சந்தோஷமா இருந்த?"
நான்: (சிரிப்பை அடக்க முடியாமல்)
'ஒரு பிரியாணி லெக் பீஸ்-சும்,
காதலும் இப்படி சண்டைக்குக் காரணமா?'
நானும் அவளும்:
அவ சண்டை போடும்போது,
நான் அமைதியா இருப்பேன்!
ஏன்னா, சண்டையோட 'டெம்ப்ளேட்' "அவகிட்ட இருக்கு!
நான் அவளைப் பார்த்து மெல்லக் கேட்பேன்:
"சரி அன்பே! நீ சண்டை போடுறது
உன் 'அதிகாரபூர்வ உரிமை'!
ஆனா, எதுக்காக சண்டை போடணும்னு
ஒரு சின்னதா ஹிண்ட் கொடு!
நான் அந்த டாப்பிக்ல பேச தயாரா இருக்கேன்!"
உடனே அவள் முகத்தில் ஒரு சிரிப்பு!
"போடா! நீ ரொம்ப ஜாலியா இருக்க!
அதனாலதான் எனக்குக் கோபம்!"
முடிவுரை:
அவள் சண்டையின் காரணமே தெரியாமல்
சண்டை போட்டாலும்,
அந்தச் சண்டை முடிஞ்சதும்,
அவள் காட்டுற அன்பு இருக்கே...
அதுக்காகவே, அவளுடைய
இன்னும் 10 சண்டைகளை கூட,
நான் ஏத்துக்கத் தயார்!
-பிபி
